Widok ogólny późnobarokowego kościoła pod wezwaniem Bożego Ciała wzniesionego przy Placu Muzealnym zdjął obiektywem w latach 30. XX w. Henryk Poddębski.

Pierwsi Ojcowie Dominikanie przybyli tutaj podobno już w 1234 r., budując drewnianą świątynię z klasztorem, które spłonęły w 1340 r. podczas wojny toczonej przez Kazimierza Wielkiego o Ruś Czerwoną. Dominikanie działający we Lwowie początkowo podlegali bezpośrednio domowi generalnemu zakonu w Rzymie, a nie polskiemu prowincjałowi. Ruska prowincja powstała później.

Fundację murowanego zespołu klasztorno-kościelnego zainicjował książę Władysław Opolczyk w 1378 r. Wtedy wzniesiono z cegły kościół dwunawowy ze sklepieniem palmowym wspartym na jednym filarze w środku korpusu halowego wraz z prezbiterium. Pod względem formy nawiązywał do kościołów w typie tzw. „kazimierzowskim” obowiązującym na ziemiach polskich przede wszystkim w 3. ćwierćwieczu XIV w. We wnętrzu tym znajdował się w ołtarzu głównym lwowski „czarny krucyfiks” oraz alabastrowa rzeźba Madonny Jackowej. Po pożarze w 1407 r. budowla sakralna została odbudowana nakładem finansowym Mikołaja Benko i Anny z Żabokruków, prawdopodobnie przy udziale muratora Niczko z Krakowa.

Pożogi z 1511 i 1527 r. były powodem renowacji wykonanych na gotyckim zrębie budowlanym. W 1742 r. na sklepieniu stwierdzono poważne zarysowanie, które stało się powodem podjęcia decyzji o wyburzeniu starego kościoła. Położenie kamienia węgielnego pod budowę nowej świątyni miało miejsce w 1744 r. Pierwszym fundatorem został Józef Potocki, hetman wielki koronny. Inwestycję wspomógł też starosta kaniowski Mikołaj Potocki.

Koronacja łaskami słynącego obrazu Matki Boskiej Zwycięskiej w dniu 1 lipca 1751 r. zwiększyła pielgrzymi ruch. Wtedy była już gotowa kaplica Mariacka. Mury świątyni nadal rosły do góry. W 1769 r. arcybiskup Wacław Sierakowski dokonał konsekracji.

Świątynię dominikańską zbudowano na rzucie elipsy z nawą zamkniętą od góry także eliptyczną kopułą. Budowla powstała według projektu Jana de Witte współpracującego z Marcinem Urbanikiem. Pożar z 1778 r. przyhamował realizację prac nad wystrojem. Fasada kościoła została ukończona zgodnie z projektem Klemensa Ksawergo Fesingera w latach 1792-1798.

Murowana dzwonnica - widoczna jest na zdjęciu po lewej - powstała w 1865 r. wedle projektu Józefa Brausieisa.

Rafał Róg