Tradycyjną bronią ludów Kaukazu był długi nóż zwany kamą, o charakterystycznej budowie: szerokiej, prostej i długiej na 40-70 cm głowni, z ostrym sztychem i asymetrycznie ułożonymi strudzinami po obu jej stronach. Rękojeść była zawsze otwarta, złożona z dwóch okładzin rogowych lub kościanych, rozszerzająca się w dolnej i górnej części, a przewężona w miejscu chwytu. Noże takie zdobiono w rozmaity sposób, najczęściej za pomocą niellowania lub złotą inkrustacją, choć czasem pojawiają się także inne techniki.

Kamy, zwane także kindżałami służyły nie tylko do walki czy codziennych czynności wykonywanych wokół domu lub na polowaniu. Ciekawą relację o zabawie w strzelanie do tych noży, mówiącą równocześnie o ich doskonałej ostrości i wykonaniu podaje Hipolit Jaworski w swoich wspomnieniach z pobytu na Kaukazie w połowie wieku XIX:

„Następowało strzelanie do puli, które odbywało się w sposób następujący: do wkopanej pionowo deski przytwierdziliśmy obnażony kindżał, ostrzem na sztorc; składaliśmy do puli pewną kwotę rubli i strzelając do kindżału na dwadzieścia pięć kroków, kierując się po rękojeści, bo samego kindżała nie można było na tę odległość dopatrzeć; ten zabierał pulę, kto w dwunastu strzałach najwięcej miał dobrych; o czem uwiadamiał nas żołnierz, siedzący w jamie, wykopanej tuż pod przytwierdzonym kindżałem, dając chorągiewką umówione znaki. Te codzienne ćwiczenia rozwinęły w nas zadziwiającą zręczność, doszliśmy do tego stopnia doskonałości, że prawie każdym wystrzałem rozdwajaliśmy ołowianą kulę na ostrzu kindżału.”