Portal z otwartymi zasobami kultury i nauki
Szczegóły obiektu
Sztylet - mizerykordia
Romantyczne wizje dworskich intryg w dawnych wiekach pełne są krwawych opisów, których głównym bohaterem jest sztylet. Niewierni kochankowie mieli umierać od zadanych nim ciosów, królowie byli zrzucani z tronów zamordowani skrytobójczym ostrzem w ciemnościach alkowy, a zemsta i sprawiedliwość wymierzane były właśnie za pomocą tej broni. Swoją romantyczną karierę zawdzięcza sztylet przede wszystkim temu, że jako niewielka a bardzo groźna broń, mógł być ukryty bez trudu w rękawie damskiej sukni czy też w cholewie buta cichego skrytobójcy, rozbudzając wyobraźnię wielu literatów.
Sztylet rozpowszechniony został we Włoszech w czasach renesansu właśnie jako broń dworska. Delikatnej urody, często pięknie zdobiony, był poręcznym i niebezpiecznym narzędziem. Do XVII wieku stał się popularny także w innych państwach europejskich, przybierając rozmaite kształty. Ten znajdujący się w Muzeum Narodowym w Krakowie, wykuty został w całości z jednego kawałka stali. Metalowa rękojeść składa się z połączonych ze sobą drobnych, stalowych kulek i balasków, a od ostrej, krótkiej głowni oddziela ją jelec o bardzo krótkich ramionach.
Pomimo wielkiej popularności sztyletów w Europie ich datowanie jest zawsze bardzo trudne, ze względu na brak źródeł ikonograficznych i piśmiennych pozwalających na identyfikację poszczególnych ich rodzajów, zachowanych do dzisiaj w muzeach.