Główka fajki z osadnikiem na kondensat, toczona i rzeźbiona z sepiolitu, ze srebrnymi okuciami. Główka z wysokim, cylindrycznym kominkiem, przechodzącym w wąską, gwintowaną przy obrzeżu szyjkę, zdobiona u nasady noskiem w formie rzeźbionego guza formowanego ze zwiniętych liści akantu. Główka umieszczona w osadniku w kształcie litery „Y”, zaopatrzonym u dołu w stopkę, w formie rzeźbionego guza ze zwiniętych liści akantu, wśród których widnieje ludzka głowa.

Nowy typ fajki z osadnikiem na kondensat skonstruował Franz Vicarus z Lauffenburga około 1683. Wprowadzenie dodatkowego elementu łączącego główkę fajki i cybuch, w którym osadzały się smoliste substancje powstające podczas palenia tytoniu, miało kilka walorów. Przede wszystkim dawało to możliwość czyszczenia co pewien czas osadnika, co sprawiało, że smak dymu nie ulegał zmianie i nie trzeba było wymieniać fajki na nową. Ponadto osadnik mógł służyć jako uchwyt, gdyż nie nagrzewał się podczas palenia tak bardzo jak główka i tym samym nie parzył dłoni palacza; prócz tego dym, przechodząc przez osadnik, ulegał pewnemu schłodzeniu, co potęgowało przyjemność palenia.