Maska łysego, brodatego Sylena, którego głowa, ukazana frontalnie, udekorowana jest wieńcem bluszczowym. W I w. p.n.e. wizerunki związane z szeroko pojętą tematyką bachiczną, rozumiane jako wyraz religijnego mistycyzmu, stały się bardzo popularne w rzymskiej sztuce. Maski zarówno Bachusa, jak i członków jego orszaku (thiasos), w tym Sylena, często pojawiały się na gemmach, głównie ze względu na ich apotropaiczne właściwości. Miały one za zadanie odstraszać złe moce i dlatego często były komponentami bardziej złożonych kombinacji symboli występujących na gemmach od I w. p.n.e. do III w. n.e. Maska Sylena należy do najczęściej powtarzanych motywów, również ze względu na jej podwójne znaczenie. Mianowicie stary Sylen był uosobieniem mądrości i doświadczenia, które często kryje się za mało atrakcyjnym wyglądem. Gemma krakowska została wykonana w jednym z warsztatów działających w środkowej lub południowej Italii, o czym świadczy szerokie użycie techniki perełkowej.

Paweł Gołyźniak