Przedstawienie na gemmie to kombinacja zwróconej w prawo głowy brodatego Sylena, głowy innego mężczyzny (satyra, Bachusa lub Herkulesa?) zwróconej w dół oraz łba dzika skierowanego w lewo. Intaglio należy do bardzo popularnej w I–III w. n.e. klasy gemm będących osobistymi amuletami – zapewniającymi szczęście, pomyślność, opiekę i błogosławieństwo różnego rodzaju bóstw, a także odstraszającym złe moce. Łeb dzika, częsty w tego typu kombinacjach, symbolizuje powodzenie w polowaniu i bardziej ogólną ideę szczęścia. Na opisywanym intaglio może on być również elementem odstraszającym złe moce i nieszczęścia. Głowa bądź maska Sylena jest nawiązaniem do Bachusa, który był postrzegany jako zbawiciel duszy, szczególnie w późnym okresie rzymskim, lub do bukolicznego, spokojnego życia, które było pragnieniem wielu Rzymian. Głowa skierowana w dół najprawdopodobniej należy do satyra lub samego Bachusa, aczkolwiek niektórzy badacze doszukują się w niej Herkulesa w nawiązaniu do jego czwartej pracy – schwytania dzika erymantejskiego. Intaglio zostało wykonane w typowej dla wczesnego okresu rzymskiego technice linearnej przy użyciu dyskoidalnych cienkich wierteł.

Paweł Gołyźniak