Myśliwy, odpoczywający na skórze zwierzęcej pod drzewem z włócznią w prawej ręce, karmi stojące przed nim dwa psy. To temat bardzo rzadko występujący w gliptyce etruskiej. Łowczy jest nagi, co może sugerować, że jest greckim herosem. Może to być Meleager lub Kefalos, albowiem obaj używali w polowaniu włóczni i towarzyszyły im psy. Jednak ich przedstawieniom na gemmach i bardziej ogólnie w sztuce etruskiej i rzymskiej zazwyczaj towarzyszy tylko jeden pies. Być może mamy do czynienia ze zwykłą sceną łowów. Interesującym elementem ikonograficznym jest linia gruntu, zaznaczona w dolnej części gemmy, pod którą znajduje się dekoracja składająca się z naprzemiennie zorientowanych poprzecznych kresek. Jest to zapożyczenie z gliptyki fenickiej. Już w pierwszej połowie XIX w. gemma wzbudzała duże zainteresowanie, o czym świadczy umieszczenie jej przez włoskiego gliptyka i twórcę daktyliotek Tommasa Cadesa (1772/1775–1850) w jego słynnej serii odcisków najważniejszych gemm zamawianych przez Instituto di Corrispondenza Achaeologica w Rzymie. Pierwotnie gemma miała formę etruskiego skarabeusza, jednak zachowała się tylko jego plinta z wygrawerowanym wizerunkiem. Na krawędziach widoczne są pionowe linie będące dekoracją bazy tzw. żuka.

Paweł Gołyźniak