Intaglio przedstawia scenę składania ofiary z kozła dla bogini Demeter przez dwie kapłanki (victimari) stojące przed kapliczką (aedicula) znajdującą się na skale. Obie ubrane są w przerzucone przez prawe ramiona szaty zakrywające jedynie biodra. Kobieta stojąca bliżej kapliczki wznosi lewą rękę w geście adoracji. Druga prowadzi koźlę (capra). W prawej ręce trzyma topór ofiarny (acieris), którym zabije zwierzę. Drzewo z prawej strony gemmy sugeruje, że ofiara odbywa się w lesie lub świętym zagajniku, nadaje ono scenie również rustykalny charakter. Podobne przedstawienia na gemmach występują szczególnie często w okresie panowania Oktawiana Augusta (27 r. p.n.e.–14 r. n.e.). Wynika to z panującego w sztuce doby Augusta trendu ściśle związanego z polityczną propagandą, promującą tematy o spokojnym, wręcz idyllicznym charakterze, które miały ilustrować zasługi cesarza na polu zapewnienia pokoju i dobrobytu w imperium. Podobnie jak gemmy z wygrawerowanymi symbolami auguratu, również takie jak krakowskie intaglio mogły być używane przez kapłanów kultu różnych bóstw, w tym wypadku Demeter.

Paweł Gołyźniak