Młody wojownik, ukazany w profilu skierowanym w prawo, tańczy na czubkach palców ze wzniesioną lewą ręką (tzw. gest aposkopeionu), w prawej trzymając włócznię. Jest nagi pod zawiązanym pod szyją płaszczem o rozwianych połach. U jego stóp leży oparta o drzewo tarcza. Motyw ten przypomina przedstawienia satyrów, ale postać nie trzyma lagobolonu – kija używanego w polowaniach na zające, lecz włócznię, co sugeruje militarny temat sceny. Bliską analogię stanowi intaglio dekorujące relikwiarz trzech króli znajdujący się w katedrze w Kolonii ze sceną triumfalnego tańca wojownika nad odkrytą tarczą (ancilla). Podobna kompozycja była też wykorzystywana w przedstawieniach niektórych figur mitologicznych, np. Bachusa zbliżającego się do Ariadny lub Kreusa i Iona, dlatego też jednoznaczne rozszyfrowanie ikonografii gemmy jest niemożliwe. Intaglio zostało najprawdopodobniej wykonane pod koniec I w. n.e., na co wskazuje rodzaj użytego kamienia, jego forma i styl grawerunku, mający już bardzo mało cech wspólnych z klasycyzmem epoki Augusta.

Paweł Gołyźniak