Portal z otwartymi zasobami kultury i nauki
Szczegóły obiektu
Satyr
Przedstawiony satyr kroczy w prawo, trzymając w lewej wyciągniętej ręce kiść winogron, w prawej zaś kij do rzucania („lagobolon”) i koźlą skórę („nebris”). Temat ten był popularny w gliptyce rzymskiej, szczególnie w okresie późnego cesarstwa. Prawdopodobnie wizerunek został zaczerpnięty z hellenistycznej rzeźby. Kiść winogron przywodzi na myśl winnicę, a tym samym boga Dionizosa – satyrowie należeli do jego orszaku. Podobnie jak w wypadku innych tematów związanych z pojęciami obfitości, dobrobytu i szczęścia (np. Bonus Eventus, Fides, Fortuna) również to intaglio miało pełnić funkcję amuletu zapewniającego wszystkie te dobra. Choć forma i rodzaj użytego kamienia sugerują datowanie zabytku na późny okres rzymski, to styl grawerunku, uwzględniający silne polerowanie poszczególnych części ciała satyra, oraz liczne i dobrze oddane detale anatomiczne wskazują na silne wpływy klasycyzmu epoki Augusta, które sięgały nawet początku II w. n.e. Dlatego też intaglio powinno być datowane na ten właśnie okres.
Paweł Gołyźniak