Gemma przedstawia stojącego brodatego wojownika z hełmem na głowie, ubranego w rzymską zbroję („cuirass”), ukazanego w profilu w lewo, z prawą nogą lekko zgiętą w kolanie (kontrapost). Jego ekwipunek stanowi okrągła tarcza z wizerunkiem maski oraz długa włócznia. Motyw może się wywodzić z gliptyki etruskiej, gdzie podobne postacie są ukazane jako stojące przed ołtarzem ofiarnym. Być może ewolucja w formach gemm italskich, które w II w. p.n.e. przyjęły postać wydłużonego owalu, wymusiła ograniczenie kompozycji tylko do samej figury wojownika. Również cieniowana dekoracja krawędzi gemmy jest zapożyczeniem z gliptyki etruskiej. Granat był rzadko wykorzystywanym surowcem w Italii przed I w. p.n.e., co wskazuje na wyjątkowy status posiadacza opisywanego intaglio. Motyw wojownika był zapewne związany z autoprezentacją, mającą na celu podkreślenie szczególnych cech charakteru właściciela takich jak odwaga, niezłomność itp. Gdy w 1886 r. intaglio trafiło razem z kolekcją Konstantego Schmidta-Ciążyńskiego do Muzeum Narodowego w Krakowie, było wprawione w złoty nowożytny pierścień. Jednak do naszych czasów przetrwała tylko jego obręcz.

Paweł Gołyźniak