Wenus Victrix została tutaj ukazana w ujęciu trzy czwarte, od tyłu, z głową zwróconą w lewo. Bogini jest naga, z wyjątkiem owiniętego wokół jej bioder „himationu”. W prawej ręce, wspartej na kolumnie, trzyma włócznię, w lewej, wyciągniętej przed siebie – hełm koryncki. Na głowie nosi diadem. Po lewej stronie u jej stóp znajduje się okrągła tarcza. Motyw znany jest już w gliptyce hellenistycznej i przypuszcza się, że został zaczerpnięty z rzeźby statuarycznej, jednak prototyp nie może być bezpośrednio wskazany. W gliptyce rzymskiej przedstawienie uzbrojonej Wenus zostało spopularyzowane przez Juliusza Cezara (100 – 44 r. p.n.e.), który pieczętował się tym wizerunkiem (Swetoniusz, Boski August, 50) i umieszczał go na swoich monetach. Również Oktawian August (27 r. p.n.e. – 14 r. n.e.) wykorzystywał ten motyw w celach propagandowych. Uważa się, że w okresie późnej Republiki Rzymskiej i za panowania Augusta przedstawienie Wenus Victrix na gemmach było znakiem rozpoznawczym członków rodu Juliuszy lub ich zwolenników. Jednak w późniejszych czasach popularność tego motywu wiązała się ze znaczeniem militarnym Wenus jako bogini sprawiedliwej wojny, dlatego można przypuszczać, że opisywane intaglio było używane przez rzymskiego legionistę.

Paweł Gołyźniak