Portal z otwartymi zasobami kultury i nauki
Szczegóły obiektu
Pasterz ze zwierzętami
Brodaty pasterz ubrany w krótką tunikę, wspierający się na kiju pasterskim, dogląda krowy karmiącej młode cielę. Obok niego stoi pies, w tle znajduje się drzewo. Sceny pastoralne w gliptyce i, szerzej, w sztuce rzymskiej symbolizowały spokój i inne korzyści płynące z życia na wsi. Ich bukoliczny charakter został spopularyzowany pod koniec I w. p.n.e. m.in. poprzez poezję Wergiliusza (70–19 r. p.n.e.) i Horacego (65–8 r. p.n.e.). Przedstawienia tego typu stały się szczególnie popularne w okresie panowania cesarza Augusta, co jest odbiciem ogólnych tendencji w sztuce rzymskiej do podejmowania treści o spokojnym często idyllicznym charakterze, mających ukazywać dobrobyt i pokój uzyskane dzięki zwycięstwu Augusta pod Akcjum i zakończeniu wojny domowej. W gliptyce rzymskiej trend ten utrzymywał się również w I w. n.e. W okresie panowania dynastii Flawijskiej gemmy przedstawiające tego typu motywy stały się ponownie bardzo popularne jako symbolizujące nastanie porządku po burzliwych walkach o tron w roku 69 n.e. Warto zwrócić uwagę na inskrypcję pojawiającą się na opisywanym intaglio – „Phoebi”. Jest to dopełniacz łacińskiego imienia Phoebus, zapewne noszonego przez posiadacza gemmy. Inskrypcja w takiej formie sugeruje tłumaczenie: „Jestem pieczęcią Phoebusa”.
Paweł Gołyźniak