W 1925 roku Otto Douglas Douglas-Hill (1897-1972), ceniony niemiecki ceramik, projektant i rzeźbiarz, wraz z artystą Albertem Ehlersem (1885-1955) przejął warsztat ceramiczny w Berlinie-Neukölln. W wytwórni wykonywano ręcznie toczoną ceramikę użytkową i dekoracyjną, ogrodową oraz architektoniczną. Douglas-Hill współpracował z wieloma artystami, a także z czołowymi niemieckim architektami (Hans Poelzig, Peter Behrens, Erich Mendelsoh). Wyroby warsztatu były znakomite pod względem technicznym, charakteryzowały się prostymi, funkcjonalnymi kształtami (w literaturze niemieckojęzycznej ceramik funkcjonuje wręcz jako twórca „stylu geometryczno-tektonicznego”) oraz pięknymi szkliwami, nad którymi Douglas-Hill prowadził wieloletnie badania i doświadczenia. W sposób szczególny inspirowała go ceramika arabska i turecka oraz chińska - dzięki tym zainteresowaniom stworzył niezwykle cenione szkliwa półmatowe, szkliwo o barwie turkusowej (tzw. „błękit perski”), oraz wyrafinowane szkliwa z krakelurami. Wazon zakupiony w 2016 roku do zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie to znakomity przykład tych tendencji.

Bożena Kostuch

Wyciski firmowe