Portal z otwartymi zasobami kultury i nauki
Szczegóły obiektu
Kafel narożny
W założonej w 1881 roku przez księcia Michała Radziwiłła manufakturze w Nieborowie robiono zarówno naczynia majolikowe, jak i piece. Katalog manufaktury wymieniał więc piece: gdański, Sobieskiego, Królów, a także piec-Herbarz „w którym herb właściciela otaczają herby skoligaconych rodów”. Pokazany na wystawie w 1884 roku Herbarz wzbudził zainteresowanie zwiedzających. Szczególnie dużo uwagi poświęciła mu Maria Konopnicka w swej relacji z wystawy opublikowanej na łamach „Świtu”. Pisarka uznała go wręcz za „narzędzie” służące edukacji, gdyż mógł stać się inspiracją dla opowieści o historii Polski, a tym samym wzbudzić w młodzieży miłość do ojczyzny. „Piec taki tanio zapłacony będzie, a dzieci dobrą, poważną naukę życia mieć będą przed oczyma”, pisała. Piece-herbarze zamawiane były przede wszystkim do dworów i pałaców, a w muzealnych kolekcjach można natrafić na pojedyncze kafle.
Cztery kafle posiada w swych zbiorach także Muzeum Narodowe w Krakowie – trzy z nich podarowane zostały przez hrabiego Stanisława Ursyn-Rusieckiego, jeden przez pochodzącego z Warszawy Stanisława Schiele. Wszystkie są kaflami narożnymi, dekorowanymi na ściance bocznej i połowie lica stylizowanym motywem roślinnym oraz połową herbu na drugiej części płytki. W Nieborowie robiono zarówno kafle wielobarwne, jak i dwubarwne, delikatnie cieniowane. Kafle ze zbiorów narodowych należą do obu grup.
Bożena Kostuch
Bożena Kostuch