Konstanty Laszczka (1865–1956), znakomity polski rzeźbiarz wykształcony w Warszawie i w Paryżu, w latach 1899–1935 profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, należał do tych artystów, którzy chętnie pracowali w materiale ceramicznym. W wyjątkowy sposób potrafił wykorzystać jego walory plastyczne i dekoracyjne, do pracy w ceramice zachęcał swych studentów. Laszczka był autorem naczyń dekoracyjnych, rzeźb, figur i figurek, tworzył przedstawienia sakralne i mające symboliczny charakter. Chętnie sięgał do legend, baśni i podań ludowych. Początkowo swe prace wypalał w wytwórni Józefa Niedźwieckiego na krakowskich Dębnikach, Niedźwiecki wykonywał także fajanse projektu profesora. Do najciekawszych prac ceramicznych Konstantego Laszczki – obok rzeźb i kompozycji powstałych w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku – należy zaliczyć realizacje z lat dwudziestych, w których objawiła się zarówno znakomita sprawność technologiczna, jak i wyjątkowa fantazja profesora.

W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się zaledwie kilka prac z tego okresu, wśród nich figura zatytułowana Złote jabłka, przedstawiająca fantastycznego ptaka o smukłej szyi stojącego na gałęzi jabłoni. Na wyjątkową dekoracyjność przedstawienia składają się zarówno poza ptaka, jak i bogactwo żywych, mocnych barw. Ta piękna figura została wykonana w 1927 roku i już rok później zakupiono ją do zbiorów.

Bożena Kostuch

częściowo ryte, częściowo w reliefie: K.Laszczka / II