Zdjęcie Henryka Poddębskiego sprzed 1939 r. przedstawia reprezentacyjne wnętrze Zamku Królewskiego, wówczas siedziby prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

W ujęciu widoczna jest Sala Rycerska zwana też pokojem Senatorskim. Poprzedza ona Salę Tronową (Audiencyjną) – przylegającą od strony południowej - natomiast z przeciwległej strony połączona jest z Salą Wielką zwaną Balową. Sąsiaduje też z Salą Marmurową. Wszystkie te pomieszczenia tworzą grupę zwaną Apartamentem Wielkim. Mieści się on na pierwszym piętrze wschodniego skrzydła zamku (tzw. skrzydło Saskie), dobudowanego w latach 1740-1752 za Augusta III Wettina według projektów Gaetana Chiaveriego.

Większa część wnętrz Zamku Królewskiego została przekształcona za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego - wówczas też powstało aż 11 niezrealizowanych projektów całościowej przebudowy rezydencji. Po pożarze z 1767 r. odbudowano zniszczone części i rozpoczęto modernizację wnętrz. Szczególnie dotyczyło to dwóch reprezentacyjnych apartamentów: Wielkiego i Królewskiego.

Sala Rycerska przekształcana była w okresie 1781-1786 według projektów Dominika Merliniego i Jana Christiana Kamsetzera, którzy nadali temu wnętrzu cechy neoklasycystyczne wprowadzając m.in. jako dekorację sufitu wieloboczne kasetony z urozmaiconymi kształtem rozetami. Sala ta poświęcona została pamięci historycznej. Na ścianach umieszczono płótna pędzla Marcello Bacciarellego. Od prawej na zdjęciu widoczne są kompozycje malarskie: Hołd pruski, Unia lubelska, Pokój chocimski oraz Sobieski pod Wiedniem. Oprócz tego we wnętrzu (poza kadrem) znalazły się obrazy: Kazimierz Wielki przyjmujący chłopów, a także Władysław Jagiełło nadający przywileje Akademii Krakowskiej. W supraportach występują owalne portrety m.in.: Mikołaja Kopernika, kardynała Stanisława Hozjusza, prymasa Andrzeja Olszowskiego, Marcina Kromera, hetmana Jana Karola Chodkiewicza. Po prawej stronie widoczna jest rzeźba Jakuba Monaldiego Chronos z 1784 r. Jej odpowiednikiem po przeciwległej stronie sali jest Sława Andrzeja Le Bruna.

Sala uległa zniszczeniu podczas bombardowania zamku we wrześniu 1939 r., a w 1944 r. zamek wysadzono w powietrze. Odbudowę i rekonstrukcję całości przeprowadzono w latach 1971-1988.

Rafał Róg