Gipsowy odlew jasnopiaskowej, ostroowalnej pieczęci biskupiej ukazuje tronującą postać duchownego w szatach pontyfikalnych, w mitrze, z pastorałem w lewej dłoni, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa. Tron o rozbudowanej architektonicznej strukturze w formie ławy flankowanej wieżyczkami, pod baldachimem o trzech gotyckich wieżyczkach stanowi tło dla postaci biskupa. Pod podnóżkiem umieszczono heraldyczną lilię, a w otoku napis: + S’ NANKERI DEI : GRA EPI : CRACOVIENSIS.
Nankier, czyli właściwie Jan Kołda herbu Oksza (1270, Piekary Śląskie – 10 września 1341, Nysa), był biskupem krakowskim w latach 1320–1326, a następnie wrocławskim w latach 1326–1341. Ukończył prawo kanoniczne w Bolonii. Był proboszczem kościoła Mariackiego w Krakowie, dziekanem kapituły krakowskiej. Jako biskup krakowski popierał w swych działaniach Władysława Łokietka i arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba Świnkę. Był inicjatorem budowy gotyckiej katedry na Wawelu. Po objęciu biskupstwa wrocławskiego wspierał zwolenników polskości Śląska oraz polityki papieskiej w tym regionie. Zmarł w opinii świętości. Został pochowany we wrocławskiej katedrze pw. św. Jana Chrzciciela.
Nie jest znany autor odlewu ani wykorzystany przez niego pierwowzór. Franciszek Piekosiński w swym opracowaniu „Pieczęcie polskie wieków średnich”  z 1899 r. odnotowuje istnienie egzemplarza pieczęci odciśniętej w wosku, znajdującej się przy dokumencie w archiwum klasztoru Cystersów w Mogile.
Agnieszka Zagrajek