Portal z otwartymi zasobami kultury i nauki
Szczegóły obiektu
Portret Diany Efezkiej
Głowa Diany z Efezu w profilu skierowanym w lewo. Jej włosy są zaplecione dookoła głowy i przewiązane opaską (diademem). Na szczycie głowy znajduje się niewielka wieżyczka – tzw. „modius”. Twarz bogini odznacza się szeroko otwartym okiem, niewielkimi, lekko rozchylonymi ustami i delikatną, idealizowaną mimiką. Te cechy wskazują na silny wpływ gliptyki hellenistycznej na rzymską w I w. p.n.e. Opracowanie włosów w formie kresek wyciętych za pomocą bardzo cienkiego dyskoidalnego wiertła jest typowe dla warsztatów italskich produkujących gemmy ok. połowy I w. p.n.e. Warto podkreślić, że podobna głowa Diany z Efezu pojawia się na monetach bitych przez członków rodu Emiliuszy już pod koniec II w. p.n.e. Być może więc gemmy z przedstawieniem Diany z Efezu były używane jako osobiste pieczęcie członków tego rzymskiego rodu. Z drugiej strony, wizerunek na opisywanym intaglio wykazuje duże podobieństwo do denara wybitego przez Publiusza Akolejusza Lariskolusza w 43 r. p.n.e. Być może motyw ten, jak wiele innych wschodnich tematów, stał się popularny w rzymskiej gliptyce w drugiej połowie I w. p.n.e., w miarę jak wschodnie religie coraz intensywniej przenikały do zachodniej części imperium rzymskiego.
Paweł Gołyźniak