Nagi grecki heros lub wojownik, ubrany jedynie w płaszcz zwisający wzdłuż pleców, z hełmem korynckim na głowie, stojący w profilu w lewo przed kolumną, na której znajduje się figurka lub inny przedmiot. Prawą nogę opiera na kamieniu, przed nim leży okrągła tarcza, a obok jest widoczna włócznia oparta o kolumnę. Strój wskazuje na greckiego herosa, a obiekt na szczycie kolumny może być schematycznie oddanym Palladionem – figurką Ateny o przydomku Pallas, dlatego też postać można by uznać za Diomedesa. Palladion miał szczególne znaczenie w wojnie trojańskiej. Był to artefakt, który Zeus zrzucił z Olimpu Dardanosowi lub jego potomkowi Ilosowi, założycielowi Troi. Ponieważ Troja, według wierzeń, nie mogła zostać zdobyta, dopóki Palladion będzie się znajdował w tamtejszej świątyni Ateny, Diomedes i Odyseusz nocą wykradli święty posążek. Prawdopodobnie krakowskie intaglio obrazuje tę scenę. Motyw ten był szczególnie popularny w gliptyce rzymskiej, zwłaszcza w okresie panowania Oktawiana Augusta, co miało związek z podkreślaniem przez cesarza swego pochodzenia od Ackaniusza/Iulusa, syna Eneasza, legendarnego założyciela Rzymu. Jednak opisywany obiekt należy raczej wiązać z aspektem autoprezentacji. Przypuszcza się, że popularną praktyką wśród młodych rzymskich legionistów było noszenie w pierścieniach gemm z wizerunkami greckich herosów, których szczególne cechy charakteru oraz męstwo miały służyć za wzór do naśladowania.

Paweł Gołyźniak