Głowa młodzieńczego Heraklesa w profilu skierowanym w prawo. Przedstawienie herosa o krótkich kędzierzawych włosach, bez brody, w skórze lwa zawiązanej po szyją, było popularnym motywem w gliptyce rzymskiej, zaczerpniętym z rzeźby statuarycznej – słynnego posągu dłuta Skopasa (ok. 370–330 r. p.n.e.). Temat ten wykorzystywali znani grawerzy gemm, np. Gnaeus tworzący w drugiej połowie I w. p.n.e. Mniej zdolni wytwórcy często kopiowali ich dzieła. W późniejszym okresie źródłem inspiracji mogły być liczne rzymskie kopie posągu Skopasa. Krakowska gemma należy do tych późniejszych wytworów, choć sposób oddania włosów, delikatny modelunek oraz mocne wypolerowanie szyi i elementów twarzy wyraźnie wskazują na silne wpływy klasycyzmu epoki Augusta. Dlatego też można przypuszczać, że intaglio zostało wykonane we wczesnym okresie Cesarstwa Rzymskiego.

Paweł Gołyźniak