Portal z otwartymi zasobami kultury i nauki
Szczegóły obiektu
Omfale
Omfale – naga, okryta skórą lwa nemejskiego, niosąca maczugę Heraklesa – ukazana została w ujęciu trzy czwarte z głową zwróconą w prawo. Motyw ten był bardzo popularny w gliptyce rzymskiej szczególnie w I w. p.n.e. i I w. n.e. Prawdopodobnie wizerunek Omfale występujący na gemmach został zapożyczony z greckiej rzeźby okresu klasycznego lub hellenistycznego. W II lub I w. p.n.e. statua Omfale została przetransportowana do Rzymu, co przyczyniło się do rozpowszechnienia wizerunku lidyjskiej królowej w rzymskiej sztuce. Przypuszcza się, że gemmy z przedstawieniem Omfale były szczególnie atrakcyjne dla rzymskich matron, które używały ich w celu demonstrowania swojej niezależności, władzy i wysokiej pozycji społecznej. Wizerunek królowej, w którym często podkreślane jest jej idealne, smukłe ciało, mógł mieć również inne znaczenie, o nieco erotycznym zabarwieniu, a mianowicie mógł obrazować umiejętność uwodzenia mężczyzn, a tym samym znaczenie oraz wpływy, jakie posiadała kobieta nosząca pierścień. Opisywane intaglio ze względu na typ i formę użytego kamienia, jak również technikę grawerunku, należy datować na schyłkowy okres popularności Omfale na gemmach, czyli przełom I i II w. n.e.
Paweł Gołyźniak