P-1176, 95/13

1784-1855

*Kokutkowce - od 1908 r. samodzielna parafia (z wsiami: Isypowce, Nesterowce i Seredyńce) wyodrębniona z par. Jezierna; księga przekazana do AGAD z AP - Przemyśl w 1993 r.

polski, łaciński

Księgi metrykalne parafii wyznania rzymskokatolickiego z archidiecezji lwowskiej

1/301/0

1604-1945

włoski, węgierski, ukraiński, rumuński, rosyjski, polski, niemiecki, łaciński, francuski, czeski, chorwacki, angielski

urzędy stanu cywilnego i akta metrykalne

Obowiązek prowadzenia ksiąg metrykalnych ustanowiony został w 1563 r. przez Sobór Trydencki; jego zalecenia przyjęte zostały w Polsce w 1607 r., choć ta forma zapisu występowała efemerycznie już nawet w XV w. Do prowadzenia ksiąg zgonów zobowiązał polskie duchowieństwo dopiero Rytuał Piotrkowski, wprowadzony do wszystkich diecezji i archidiecezji polskich w 1631 r. Obowiązkiem proboszczów stało się prowadzenie ksiąg chrztów/urodzeń, ślubów i pogrzebów/zgonów. W okresie I Rzeczypospolitej tereny archidiecezji lwowskiej znajdowały w granicach państwa polskiego; w okresie rozbiorów archidiecezja lwowska znalazła się pod zaborem austriackim. Po rozbiorach sprawy prowadzenia metryk uporządkowała administracja państw zaborczych. Parafie i ich kancelarie działały wówczas zgodnie z wymogami ich administracji (wprowadzono nowy formularz wpisów w księgach). Kościelna rejestracja metrykalna nabrała charakteru urzędowej ewidencji ruchu ludności, w związku z uznaniem jej za akta stanu cywilnego. W zaborze austriackim proboszczowie parafii mianowani zostali urzędnikami stanu cywilnego patentem cesarskim z 15 III 1782 r. Każdy proboszcz prowadzący akta stanu cywilnego był równocześnie podległy władzy kościelnej i państwowej. Reformę formularza ksiąg metrykalnych w Galicji przeprowadzono na mocy patentu cesarskiego Józefa II z 20 II 1784 r., a rozporządzenie cesarskie ogłoszone 7 IV 1784 r. nakładało na proboszczów parafii obowiązek prowadzenia trzech odmiennych rejestrów: ksiąg urodzonych, ksiąg ślubów i ksiąg zgonów oraz dokonywania osobno dla każdej wsi wchodzącej w skład parafii. Rozporządzenie nadworne z 1788 r., dotyczące ziem polskich w granicach zaboru austriackiego, nakazywało proboszczom odsyłać kopie metryk do kurii biskupich. W okresie dwudziestolecia międzywojennego omawiany obszar ponownie znalazł się w granicach Polski. W latach 1930-1931 zrealizowano projekt abp. lwowskiego Bolesława Twardowskiego dotyczący uporządkowania zasobów archiwalnych Kościoła na tym terenie. Powstało Archiwum Archidiecezjalne obrządku łacińskiego we Lwowie, którego cenną częścią były tzw. „Archiwa parafialne” (staropolskie księgi metrykalne chrztów, ślubów, pogrzebów, księgi zapowiedzi, protokoły przedślubne i status animarum, sprowadzone do Lwowa z urzędów parafialnych na obszarze archidiecezji lwowskiej). Po zakończeniu II wojny światowej nastąpiły poważne zmiany w zakresie organizacji Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce. Z archidiecezji lwowskiej pozostało w granicach państwa polskiego jedynie 27 parafii.

AGAD przechowuje obecnie księgi z kilkuset parafii leżących na terenie b. archidiecezji lwowskiej. Są to księgi metrykalne chrztów, urodzeń, ślubów, pogrzebów, zgonów dla całych parafii oraz poszczególnych wsi; zarówno oryginały jak i kopie. Najstarsze księgi mają formę dudki. W księgach metrykalnych znajdują się także różnego rodzaju dokumenty (wszyte i luzem): świadectwa aktów stanu cywilnego, wypisy z metryk itp. W najstarszych księgach obok wpisów metrykalnych występują różnego rodzaju zapiski: inwentarze kościelne, spisy parafian (\status animarum\"), rejestry kazań, notatki księży, kroniki kościelne i inne

także oryginalne dokumenty papierowe. W zespole występują także indeksy do wpisów (wszyte w księgi lub jako samodzielne jednostki)."

Archiwa Państwowe

17820784

13063901

A — dokumentacja aktowa

A — dokumentacja aktowa